Przybycie na ziemie polskie

Przyjmuje się, że pierwsi salezjanie przybyli na polskie ziemie w 1898 r. Jednak pierwszym miejscem działalności wychowawczej na wzór Księdza Bosko było Miejsce Piastowe: zainicjował ją bł. Bronisław Markiewicz w 1892 r. Ze względu na skomplikowane losy założyciela zgromadzenia Michalitów – cezurą wyznaczającą początek dzieła salezjańskiego w naszym kraju stała się wspomniana data: w 1898 r. w Oświęcimiu salezjanie objęli ruiny podominikańskiego klasztoru i kościoła oraz otworzyli pierwszy zakład wychowawczy dla chłopców, a zaraz potem gimnazjum. Właśnie ta placówka stała się dla polskich salezjanów domem macierzystym.

Oświęcim był także siedzibą pierwszego nowicjatu (1903/4 r.) oraz Inspektorii Austro-Węgierskiej, która rozpadła się rok po

Zgromadzenie

Zgromadzenie Salezjańskie czyli Towarzystwo św. Franciszka Salezego zostało założone przez św. Jana Bosko w drugiej połowie XIX w. w Turynie. Ksiądz Bosko, duszpasterz i opiekun, ojciec i nauczyciel opuszczonej, pozbawionej środków do życia turyńskiej młodzieży wielokrotne był zachęcany do zapewnienia przyszłości założonym przez siebie oratoriom poprzez powołanie do życia zgromadzenia zakonnego. Zachęty płynęły nie tylko ze strony kościelnych hierarchów, ale także od ówczesnego rządu, który pomimo przeciwnej Kościołowi orientacji politycznej widział potrzebę kontynuowania dzieła wychowania zapoczątkowanego przez „kapelana włóczęgów”.

Powstanie

Św. Jan Bosko korzystając z poparcia papieża Piusa IX oraz z praktycznych wskazówek ówczesnego ministra Ratazziego,